الهام گرفته از قورباغه ها، باتری استیک ولتائیک متولد شد، داستان جالب پشت اختراع استیک ولتائیک

امروزه، ما نیاز داریم از انواع مختلف باتری ها در زندگی مان استفاده کنیم، از وسایل نقلیه انرژی جدید، مانند تسلا و بی آی دی. باتری های شروع وسایل نقلیه مختلف، تلفن های هوشمند، لپ تاپ ها،محصولات الکترونیکی قابل حمل که ما استفاده می کنیم، و غیره ، از اختراع باتری ها جدایی ناپذیر هستند.

برخی از آنها یکبار مصرفی هستند، مانند باتری های AAA. همچنین باتری های لیتیوم یون و نیکل کرومیوم قابل شارژ مجدد وجود دارد که می توانند چندین بار تخلیه شوند.

پس باتری چیست؟ در واقع دستگاهی است که از طریق یک واکنش شیمیایی برق تولید می کند. ۱۷۴۸ - بنیامین فرانکلین اصطلاح "باتری" را برای توصیف یک صفحه شیشه ای الکتریکی اختراع کرد.

لوئیجی گالوانی یک پزشک، فیزیکدان و زیست شناس ایتالیایی بود. در سال ۱۷۸۰، گالوانی یک قورباغه را روی یک میز پوست می کرد.اون و همسرش با استفاده از پوست قورباغه، برقي ايستاتيکي رو امتحان ميکردندستیار گالوانی عصب سیاتیک برهنه قورباغه را با یک bistro فلزی شارژ شده لمس کرد.اين يکي از اولين تلاش ها در تحقيقات برق زيستي بود، و او برق حیوانی را کشف کرد، به عنوان پیشگام بیو الکترومغناطیسی شناخته شده است.

یکی از دوستان گالوانی، فیزیکدان الیساندرو ولتا (همچون ولتا) با نظریه گالوانی در مورد اثرات بیولوژیکی مخالف بوداستدلال می کند که انقباض ها به سیم های فلزی که برای اتصال اعصاب و عضلات استفاده می شود بستگی داردولتا معتقد بود که برق حیوانی نوعی از برق فلزی است که ناشی از تعامل بین دو فلز درگیر در آزمایش است.

الیساندرو ولتا در سال 1745 در کومو ایتالیا متولد شد. در سن 29 سالگی، او استاد فیزیک در مدرسه سلطنتی کومو شد، و در حالی که در کومو کار می کرد،او با برق هوا با روشن کردن جرقه های الکترواستاتیک مطالعه و آزمایش کرد، یکی از اختراعات او ، دستگاه الکتروفورز است. در سن 34 سالگی، او استاد فیزیک در دانشگاه پاویا شد.

او شروع به اثبات کرد که برق از بافت حیوانی تولید نمی شود بلکه توسط تماس فلزات متفاوت، مس و آهن در یک محیط مرطوب تولید می شود.هر دو دانشمند درسته.

ولتا این فرضیه را از طریق آزمایشات آزمایش کرد، و در سال ۱۸۰۰، ولتا باتری واقعی را اختراع کرد، که بعداً به آن باتری ولتیک گفته شد.یک استیک ولتائیک شامل جفت دیسک های مس و روی یکدیگر است، با لایه ای از پارچه یا کارتونی که در آب نمک (یعنی الکترولیت) خیس شده است، جدا می شود. بر خلاف قوطی Leiden، توده ولتائک یک قدرت ثابت و یک جریان ثابت تولید می کند،و کم شارژ می کند وقتی که برای مدت طولانی در زمان استفاده نمی شوداو با فلزات مختلف آزمایش کرد و دریافت که روی و نقره بهترین کار را انجام می دهند.ولتا اصطلاح "جریان" را برای اشاره به جریان مستقیم تولید شده توسط عمل شیمیایی ابداع کرد.

مشکل دیگر باتری های ولتائیک، عمر کوتاه باتری (تا یک ساعت) است که به دو پدیده ناشی می شود.باعث شکل گیری یک فیلم از حباب های هیدروژن بر روی مس می شود، در نتیجه به طور پیوسته مقاومت داخلی باتری را افزایش می دهد (این اثر، به نام قطبی شدن، در باتری های مدرن با اقدامات اضافی مقابله می شود).دومين پدیده اي است که به نام محوطه گيري استاین مشکل در سال 1835 توسط مخترع بریتانیایی ویلیام استرجون حل شد، که کشف کرد که زنک آمیخته شده،که سطح آن با کمی جیوه درمان شده است.، تحت تاثیر اقدامات محلی قرار نمی گیرد.

با وجود نقص های آن، باتری های ولتائیک جریان پایدار تری نسبت به شیشه های لیدن را فراهم می کردند و بسیاری از آزمایشات و اکتشافات جدید را امکان پذیر ساختند.

یک استاد شیمی انگلیسی به نام جان فردریک دانیل، که راه حلی برای مشکل حباب های هیدروژن در یک توده ولتاژ پیدا کرد، باتری دانیل را در سال 1836 اختراع کرد،که شامل یک سلول پر از محلول سولفات مس بود. از یک گلدان مس تشکیل شده است که در آن یک ظرف خاکستری بدون گلاس پر از اسید سولفوریک و یک الکترود روی غوطه ور شده است.که اجازه عبور یون ها را می دهد اما از مخلوط شدن محلول جلوگیری می کند.

باتری دانیل پیشرفت عمده ای نسبت به باتری ولتائیک بود و به یک باتری عملی تبدیل شد. این باتری جریان طولانی تر و قابل اطمینان تر از باتری های ولتائیک را فراهم می کند.همچنین امن تر و کمتر خوردنی استاین باتری به سرعت به استاندارد صنعت برای استفاده از باتری تبدیل شد، به ویژه در شبکه تلگراف.

در سال 1859، مخترع فرانسوی گاستون پلانت یک باتری اسید سرب قابل شارژ عملی را توسعه داد. این نوع باتری در حال حاضر عمدتاً در اتومبیل ها به عنوان باتری های راه اندازی استفاده می شود.